به گزارش روابط‌عمومی دانشکده داروسازی دانشگاه علوم پزشکی تهران، جلسه معرفی بیمار گروه داروسازی بالینی دانشکده داروسازی ۱۷ آذر ١٤٠٤ به ارائه دکتر محدثه سادات مهدوی دستیار تخصصی داروسازی بالینی از بخش روماتولوژی بیمارستان شریعتی به راهنمایی دکتر کوروش صادقی با موضوع" JAKinibs induced Immunothrombosis " اختصاص یافت. 

چکیده جلسه معرفی به بیمار به شرح زیر است: 

در این جلسه، دو مورد بالینی درحال مصرف داروهای مهارکننده آنزیم JAK با تظاهرات مشابه معرفی شدند.بیمار خانم ۴۶ ساله با سابقه لوپوس،CVA ، اندوکاردیت لیبمن ساکس ،APS و فشارخون که به‌دلیل‌ دیس پنه و ادم جنرالیزه بستری شده بود، معرفی شدند. باتوجه به ریسک بالای وقایع ترومبوآمبولیک‌ دراین بیمار و مصرف داروی باریسیتنیب در ابتدا تیم پزشکی شک قوی به آمبولی ریه در بیمار داشتند . 
از منظر پاتوفیزیولوژی در شرایط التهابی شدید سیستم ایمنی ذاتی از کنترل خارج شده و به عنوان محرک سیستم انعقادی عمل میکند.درنتیجه تعامل هماهنگ بین سیستم ایمنی و سیستم انعقادی بیماران با بیماری های التهابی شدید ایمونوترومبوز اتفاق میفتد. ایمونوترومبوز ناشی از مهارکننده‌های JAK (JAK inhibitors) یک مسئلهٔ مهم در بیماران روماتولوژیک است، زیرا این داروها با تداخل در مسیرهای JAK–STAT می‌توانند تعادل بین سیستم ایمنی، التهاب و هموستاز را بر هم زده و زمینهٔ فعال‌شدن بیش‌ازحد مسیرهای التهابی–ترومبوتیک را فراهم کنند. این پدیده در بیماران RA، PsA، AS، SLE به‌ویژه افرادی که ریسک زمینه‌ای ترومبوز دارند (سن بالا، CV risk، سابقه DVT/PE، چاقی، سیگار، دوزهای بالای JAKi) اهمیت بیشتری دارد و علت توصیهٔ گایدلاین‌ها برای risk stratification دقیق قبل از شروع این داروهاست. یافته‌های مطالعاتی مانند ORAL Surveillance خطر نسبی حوادث VTE و MACE را در برخی جمعیت‌های پُرخطر افزایش نشان داده‌اند درمان بیماران روماتولوژیکی که اغلب تحت درمان با چند داروی ایمونوساپرسیو قرار دارند نیازمند رویکرد چند وجهی است. در کنار مداخلات دارویی، واکسیناسیون دراین بیماران نقش بسیار پررنگی داشته و میتواند نقشی مؤثر در کاهش complication های عفونی، کاهش تعداد دفعات بستری دربیمارستان و کاهش مورتالیتی دربیماران ایمونوساپرسیو ایفا کند. 
در جمع‌بندی این نشست، بر نقش حیاتی داروساز بالینی در مداخلات دارویی، پایش درمان، ملاحظات فارماکوتراپی در خصوص واکسیناسیون بیماران ایمونوساپرسیو و حضور فعال در تیم درمان تأکید شد؛ نقشی که می‌تواند به‌صورت مستقیم در بهبود پیش‌آگهی بیماران ایمونوساپرسیو و پیامدهای ناشی از آن مؤثر باشد.